ανθρωποσοφία

Αποκρυφιστική διδασκαλία, η οποία ασχολείται με το πρόβλημα του κόσμου και το πρόβλημα του ανθρώπου. Η α. θεμελιώθηκε από τον Ρ. Στάινερ στις αρχές του 20ού αι. Πρόκειται για διδασκαλία η οποία προσπαθεί να στηρίξει τον αποκρυφισμό κυρίως σε επιστημονικές βάσεις. Κοινό σημείο της με τη θεοσοφία είναι η ιδέα της υλοποίησης της κοσμικής ψυχής στο αίμα του Χριστού, το οποίο δραστηριοποιείται μετά τη θυσία του Χριστού, για να μπορέσει η ανθρωπότητα να ακολουθήσει τον σωστό δρόμο. Η α. διδάσκει ότι o άνθρωπος αποτελείται από το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή η οποία συνδέει τα δύο πρώτα. Το καθένα διαιρείται πάλι σε τρία στοιχεία με ιδιαίτερη φύση και λειτουργία. Μετά τον θάνατο, το πνεύμα αποχωρίζεται από το φθαρτό σώμα, η ψυχή όμως παραμένει για ένα διάστημα στο αιθερικό σώμα και μετά ενώνεται με την αιθερική ουσία.Σκοπός της είναι η τελειοποίησή της, αφού περάσει τα εφτά ψυχικά πεδία και αποχωριστεί από καθετί υλικό. Τότε ενώνεται με την αστρική ουσία και περιμένει να ενσαρκωθεί ξανά. Αν το πνεύμα κρίνει ότι είναι ανώριμο για να συνεχίσει την τελειοποίησή του, αποφασίζει η α. Σκοπός της είναι η συνεχής τελειοποίηση του ανθρώπου. Σχετικά με το πρόβλημα του κόσμου, η α. διδάσκει την εξέλιξη του Κόσμου-ανθρώπου σε άνθρωπο-Εγώ. Η εξέλιξη αυτή απαιτεί τη θυσία των κατώτερων υπάρξεων (ζώων και φυτών) και των όντων της ανόργανης φύσης. Αντί όμως o άνθρωπος να ανεβάσει τα όντα αυτά σε κάποιο πνευματικό επίπεδο, θα έπεφτε στο δικό τους, την ύλη, αν δεν μεσολαβούσε το μυστήριο του Γολγοθά που σταμάτησε την πτώση του. Η ενσωμάτωση του Χριστού και η θυσία του προσέφεραν στον άνθρωπο τον σπόρο για την εσωτερική γνώση των αιώνιων αληθειών, κατά τη χριστιανική θρησκεία. Τέλος, για να μυηθεί κανείς στην α. χρειάζεται να περάσει από πολλά στάδια. Πρώτο είναι η κατανόηση των αληθειών της που περιέχουν το σπέρμα της ανώτερης γνώσης. Δεύτερο είναι η ολοκληρωτική και υγιής βίωση, ανάπτυξη και πνευματική εξέλιξη. Ακολουθεί το στάδιο όπου ο μαθητευόμενος αποκτά τη φαντασία (πνευματική όραση), το στάδιο της έμπνευσης (πνευματικής ακοή) και, τέλος, το στάδιο της διαίσθησης, δηλαδή του πνευματικού λόγου,όπου ο μυημένος μπορεί να ακούει, να καταλαβαίνει τις θεϊκές προθέσεις και να ενεργεί σύμφωνα με αυτές.

* * *

η

1. φιλοσοφική θεωρία με θεμελιώδη άποψη ότι η φύση του ανθρώπου ανατυπώνει τα πάντα μέσα της και συνενώνει στην ουσία της θεό και κόσμο

2. θεοσοφιστική διδασκαλία κατά την οποία ο άνθρωπος είναι παλαιός όσο κι ο κόσμος και τα κατώτερα όντα προέρχονται από τα ανώτερα.